Indo Europeanen

​

Het is niet de bedoeling van dit hoofdstuk om een diep-gaande studie van de Indo Europese volkeren te geven, maar om je wat achtergrond informatie om je te helpen begrijpen waarom de religies die zijn gebaseerd op het kruid des levens zo wijdverspreid zijn over Eurazië.

De term Indo Europees beschrijft terecht een zeer grote taalfamilie, waaronder Engels, Frans, Latijn, Grieks, Gaelic, Iraans, Hindi en Sanskriet om er maar een paar te noemen. Historisch gezien werd deze taalfamilie gevonden van India tot Ierland en dus Indo Europees.

Ongeveer 7000 jaar geleden stamden alle Indo Europese talen af ​​van een oude gemeenschappelijke voorouderlijke taal die nu uitgestorven is, genaamd Proto Indo Europees. Aangezien alle Indo Europese talen een gemeen-schappelijke voorouder delen en in veel opzichten nog steeds erg op elkaar lijken, is het de algemene overtuiging van taalexperts dat alle Indo Europese sprekers in de wereld in een relatief klein geografisch gebied woonden. Het gebied dat wordt verondersteld ligt ten noorden of noordoosten van de Zwarte Zee.

Gedurende deze tijd wordt aangenomen dat de Proto Indo Europeanen de eerste mensen waren die het paard temde. Er is ook archeologisch bewijs dat deze mensen begonnen met een uitgebreide ontwikkeling en gebruik van het wiel voor karren. Men neemt aan dat deze technologie met sterk toegenomen mobiliteit een deel van de reden was voor de Indo Europese expansie.

Ongeveer 6000 jaar geleden begon er een uitbreiding van Indo Europese sprekers vanuit dit thuisland naar de Steppen van Centraal Azië ten oosten en naar Centraal Europa ten westen.

Ongeveer 5000 jaar geleden is er weer een uitbreiding naar Mesopotamië, Perzië, Europa en oostwaarts dieper de Steppen in.

Ongeveer 4000 jaar geleden is er een grote uitbreiding waarvan de meeste moderne Indo Europese talen afstammen. Deze uitbreiding breidt de Indo Europese talen uit over een uitgestrekt gebied van Europa, het Midden Oosten, Centraal Azië, Noord India en de Siberische steppe tot aan Mantsjoerije.

Minder dan 1400 jaar geleden verspreidde de opkomst van de islam de niet Indo Europese Arabische taal over een groot deel van het voorheen Grieks en Perzisch sprekende gebieden van het Midden Oosten en Noord Afrika.

Ongeveer 900 jaar geleden begon de beweging van Mongoolse en Turkse stammen en verminderde aanzienlijk het aantal Indo Europees sprekende stammen op de steppen door oorlog, genocide en assimilatie, en splitst uiteindelijk het Indo Europese taalcontinuüm door de invasie van wat nu Turkije wordt genoemd, waar de Turkse taal het Grieks verving.

In de afgelopen 500 jaar met de Tijdperk der ontdekkingen is er een uitbreiding van Indo Europese sprekers naar de Aziatische steppen, Siberië, Noord en Zuid Amerika, India en Oost Azië, Australië en Afrika.

Ongeveer 200 jaar geleden brachten Europese ontdek-kingsreizigers oude geschriften uit India, zoals de Rig Veda en de Yasna uit Perzië, terug naar Europa, die in die tijd in Europa nog onbekend waren.

Taalwetenschappers ontdekten al snel dat het Sanskriet en het oude Perzisch nauw verwant waren aan Latijn en Grieks en de studie van de Indo Europese taalfamilie was geboren.

Momenteel spreekt de helft van de wereldbevolking een Indo Europese taal als eerste of tweede taal.