Levende Brood

​

Evangelie van Johannes 6 regel 48-51

48 Ik ben het Brood des levens. 49 Uw vaders hebben het Manna gegeten in de woestijn, en zij zijn gestorven. 50 Dit is het Brood, dat uit den hemel nederdaalt, opdat de mens daarvan ete, en niet sterve. 51 Ik ben dat levende Brood, dat uit den hemel nedergedaald is; zo iemand van dit Brood eet, die zal in der eeuwigheid leven. En het Brood, dat Ik geven zal, is Mijn vlees, hetwelk Ik geven zal voor het leven der wereld.

 

Hier hebben we duidelijk een oude verwijzing naar het consumeren van magisch "brood" dat uit de hemel is neergedaald, en dat het eten van dit door de hemel gezonden "vlees" een mens in staat zal stellen eeuwig te leven. Dit kan duidelijk alleen een verwijzing zijn naar het oude Kruid des Levens in zijn rol als de vroeg christelijke eucharistie.

De Ouden associeerden het Kruid des Levens altijd met de Hemelvader, want alleen toen de lucht flitste van de bliksem, bulderde van de donder en regende in het seizoen, verschenen deze zeer speciale heilige magische kruid op aarde. Het is deze verbinding tussen de Hemelvader God en de Amanita Muscaria paddenstoel dat leidde tot de “Zoon van God” concept voor het Kruid des Levens en het oude idee dat het levende Kruid des Levens letterlijk uit de hemel kwam.

Omdat de Amanita Muscaria paddenstoel 's nachts leek te verschijnen en hij geen wortels of zaden heeft die zichtbaar zijn voor het blote oog, werd vroeger gedacht dat hij "onberispelijk verwekt" was, "maagdelijk geboren" of zoals de Rig Veda zo welsprekend en eenvoudig stelt: Soma is "geboren uit donder".

Bijna iedereen die de gedroogde Amanita Muscaria paddenstoel proeft, zegt hoe goed hij smaakt, de meeste mensen vergelijken de smaak met honing, mout of zoet brood, en verrassend genoeg zegt niemand dat het naar een paddenstoel smaakt. Het is erg interessant dat verschillende roomskatholieke mensen met wie ik de gedroogde Amanita paddenstoelen in de loop van de jaren bij veel verschillende gelegenheden heb gedeeld, hebben verklaard dat het net smaakt naar de hostie of 'Eucharistie', de kleine sacramentele wafel waarvan wordt beweerd dat hij het "Lichaam van Christus" is dat wordt gebruikt in de roomskatholieke mis. Op het eerste gezicht lijkt dit alle informatie te zijn die in deze verklaring van Johannes staat, maar de naam "Levende Brood" is een sleutel tot een nog dieper begrip van het Nieuwe Testament sacramenteel gebruik van Amanita Muscaria. Dit "Levende Brood" van het Nieuwe Testament is werkelijk levend en het belangrijkste kenmerk van al het leven is dat het zich vermenigvuldigt. Dit vermogen om zich te vermenigvuldigen onthult dat het "wonder" van de vermenigvuldigende broden in het Nieuwe Testament een volledig natuurlijke bron heeft, het oude Kruid des Levens.

De naam "het Lam Gods" geeft ons een idee hoe dit "Levende Brood" eruitziet. Het mycelium van Amanita Muscaria kan enkele centimeters lang zijn en lijkt op witte of grijze schapenwol of de witte of grijze baard van een oude man, zoals in een Heilige Graal.